3 لات و لوتا خب اين وسط اينكه كي لاته وكي لات نيس رو تشخيص دادن آسون نبود. اون موقع مثل حالا ريش و تسبيح اين هوا خريدار نداش. ريشوتسبيح نشونه دينداري نبود. خيلي از اين بازاريا ريش نداشتن. خيلي شون گاهي كراواتم مي زدن. تو همين تكيه گردونا از افسر ارتش بگير تا لوطي ياي سر كوچه ها و گذرو مي شد پيدا كرد. توشون بودن كه د س به چاقوشون حرف نداش. بعضي شون بز داشتن( نشونده، يني زن يا دختري كه پيش اونا بود و خرجش رو مي دادن. بعضي شونم بزغاله داشتن). بعضي شون زن وبچه و عين هر كس ديگه . فقط ايام عاشورا دوس داشتن يه نقشي تو اين ايام بازي كنن. تو اين ادما كه بهشون لات ميگفتن، آدماي بامعرفتي بودن كه دسشون بدهنشون مي رسيد و بدون اينكه كسي خبر داشته باشه به خانواده هاي كم در آمد كمك مي كردن. نذر ميكردن كه كارشون را بيافته و بابتش ميرفتن مشهد. يا اگه كار داشتن و وقت نبود سرو ته شو با رفتن قم هم مي آوردن. اين گروه اصولن آدمايي بودن كه مي شد روشون حساب كرد. زيادم موي دماغ كسي نمي شدن و سروشونو توهر آخوري نمي كردن. گنده لات كسي بود كه كه چند تا لات باهاش بودن. گنده لات خودش زياد در گير نمي شد. جوجه لاتا اگه كاري بود تمومش مي كردن. گاهي شيتيلا رو جم مي كردن( شيتيل اون سهمي بود كه از كاسبا به گنده لات مي رسيد. شيتيل به پولي كه برنده ي بازي ي بيسسو يك كه با ورق بود مي داد به كسي كه بازي رو مي پاييد. گاهي اين قمار بازا مي رفتن تو اين خرابه ها و بيابوناي دور ور محلشون و بساط قمارو اونجا را ميانداختن. خب اگه آژدانا مي ديدن درد سر بود. گنده لاتا كه يه سلام عليكي با اين آژدانا داشتن نمي ذاشتن اونا بازي رو بهم بزنن. بابت اين، هر كي كه بانكو مي زد يه شيتيلي مي داد به گنده لاته). جوجه لاتا واسه خودشون دنيايي داشتن. همه جا حرف رئيسشونو مي زدن و تو جمع ها هي زور مي زدن كه به گنده لاته نزديك تر باشن. تو اينام خوب و بد داشتن. تو اينا بعضيشون نوحه خون بودن. بعضي شون علم وكتل ور ميداشتن. اما علامت كش حتم باس گنده لات بود. علامتهاي پنج تيغه و هف تيغه و ... خب دم مسجدا وتكيه ها كه ميرسيدن باس به هم سلام مي كردن. هر كي اين علامتو بيشتر پايين و بالا ميكرد زور دار تر بود. گاهي يم طرف هف هش دوري با اين علامت سنگين ميچرخيد و چشارو خيره مي كرد. دنباله داره.
![[Powered by Blogger]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton1.gif){kind=small}
